Ήταν λίγο μετά τις 3 το πρωί όταν κάθισα στο πίσω κάθισμα ενός ταξί, κουρασμένη από μια ατελείωτη μέρα. Η πόλη ήταν τρομακτικά ήσυχη, σκεπασμένη από εκείνη την παράξενη γαλήνη που μένει μόνο πριν την ανατολή του ηλίου. Ο οδηγός σχεδόν δεν μιλούσε, αλλά παρατήρησα τα μάτια του να με κοιτούν στον καθρέφτη αρκετές φορές. […]