Γιατί οι Πραγματικά Καλοσυνάτοι Άνθρωποι Συχνά Δυσκολεύονται να Βρουν Στενούς Φίλους
Το να είναι κάποιος πραγματικά καλοσυνάτος είναι ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Τα άτομα με καλή καρδιά είναι συχνά εμπάθεια, γενναιόδωρα και γρήγορα δίνουν προτεραιότητα στους άλλους έναντι του εαυτού τους. Ωστόσο, παραδόξως, πολλοί από αυτούς δυσκολεύονται να αναπτύξουν τις στενές, ικανοποιητικές φιλίες που λαχταρούν.
Είναι μια επώδυνη ειρωνεία: τα ίδια τα χαρακτηριστικά που κάνουν κάποιον συμπονετικό μπορούν επίσης να δημιουργήσουν κρυφά εμπόδια στη δημιουργία βαθιών δεσμών. Η Ψυχολογία ρίχνει φως στο γιατί συμβαίνει αυτό, και η αναγνώριση αυτών των μοτίβων είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή.
Ακολουθούν επτά λόγοι για τους οποίους οι πραγματικά καλοσυνάτοι άνθρωποι συχνά καταλήγουν χωρίς στενούς φίλους:
1. Δυσκολεύονται να θέσουν όρια
Οι καλοσυνάτοι άνθρωποι θέλουν φυσικά να βοηθούν. Προσφέρουν υποστήριξη, λένε «ναι» στα αιτήματα και σπάνια επιβάλλουν τις δικές τους ανάγκες. Αλλά χωρίς όρια, οι σχέσεις χάνουν την ισορροπία τους. Με τον καιρό, η γενναιοδωρία χωρίς όρια μπορεί να οδηγήσει σε εξάντληση (burnout) και… [το κείμενο τελειώνει εδώ].
2. Αποφεύγουν τη σύγκρουση
Πολλοί καλοσυνάτοι άνθρωποι φοβούνται να αναστατώσουν τους άλλους, οπότε παραμένουν σιωπηλοί αντί να μιλήσουν. Αλλά οι διαρκείς φιλίες απαιτούν ειλικρίνεια, όχι ατελείωτη αρμονία. Καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους, αρνούνται στους άλλους την ευκαιρία να δουν τον αυθεντικό τους εαυτό. Το αποτέλεσμα: σχέσεις που παραμένουν ευγενικές αλλά ρηχές.
3. Προσελκύουν εκμεταλλευτές
Η καλοσύνη μπορεί να προσελκύσει άτομα που την εκμεταλλεύονται. Οι «εκμεταλλευτές» (takers) σπεύδουν να βασιστούν στους «givers» (αυτούς που δίνουν), γνωρίζοντας ότι δεν θα αντισταθούν. Αυτό οδηγεί σε μονόπλευρες σχέσεις όπου ο καλοσυνάτος άνθρωπος διοχετεύει ενέργεια αλλά λαμβάνει ελάχιστα σε αντάλλαγμα – κάτι που τον αφήνει συναισθηματικά εξαντλημένο και μοναχικό.
4. Ελαχιστοποιούν τις δικές τους ανάγκες
Οι συμπονετικοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ρωτήσουν, «Πώς είσαι;» αλλά διστάζουν να παραδεχτούν, «Χρειάζομαι βοήθεια». Η αληθινή φιλία απαιτεί αμοιβαία τρωτότητα (vulnerability). Χωρίς να ανοιχτούν, εμποδίζουν τις ευκαιρίες για τους άλλους να τους φροντίσουν με τη σειρά τους, κρατώντας τις σχέσεις κολλημένες στο επιφανειακό επίπεδο.
5. Υπερφορτώνουν τον εαυτό τους (Overextend themselves)
Επειδή θέλουν να είναι δίπλα σε όλους, οι καλοσυνάτοι άνθρωποι συχνά μοιράζουν τον εαυτό τους σε πολλά μέτωπα — προσπαθώντας να συνδυάσουν οικογένεια, συναδέλφους και κοινωνικές υποχρεώσεις. Το κόστος; Δεν έχουν τον χρόνο ή την εστίαση για να χτίσουν τους βαθύτερους, σταθερούς δεσμούς που απαιτεί η αληθινή φιλία.
6. Η καλοσύνη τους εκλαμβάνεται ως αδυναμία
Δυστυχώς, η συνεχής καλοσύνη μπορεί να παρερμηνευθεί ως παθητικότητα ή αφέλεια. Οι άνθρωποι μπορεί να απολαμβάνουν την παρουσία τους αλλά να αποτυγχάνουν να τους δουν ως αξιόπιστους, δυνατούς ή με επιρροή. Αυτό τους διατηρεί στην κατηγορία των «ευχάριστων γνωστών» παρά των έμπιστων φίλων.
7. Κρύβουν μέρη του εαυτού τους
Μερικές φορές, το να είναι κάποιος καλοσυνάτος γίνεται μια μάσκα. Προσπαθώντας πάντα να είναι αρεστοί, καταπιέζουν λιγότερο «αποδεκτές» πλευρές του εαυτού τους — τον θυμό, τη λύπη, τις ιδιορρυθμίες, ακόμα και τα πάθη. Αλλά η φιλία ευδοκιμεί στην αυθεντικότητα. Χωρίς να δείχνουν τον πλήρη εαυτό τους, οι άλλοι δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να δεθούν βαθιά με αυτό που πραγματικά είναι.